Nerijetko se dogodi da nije jasno kada se treba upotrijebiti afrikatski par ć ili č u nekim kategorijama. Iako je gramatičkim opisima ovaj fenomen opisan i jasno razgraničen, događa se da dođe do zamjene, čak i kod onih govornika kod kojih je razlikovanje afrikata dio organskog jezičkog naslijeđa. Tako norma nalaže da se pravi razlika u oblicima u kojima se javljaju navedene afrikate u specifičnim tvorbenim obrascima u kojima dolazi do upotrebe nastavaka -(č)ica odnosno -(ć)ica, tipa: jahačica: jahaćica; spavačica: spavaćica; stajačica: stajaćica; klanjačica: klanjaćica itd.
U kategoriji imenica na -čica, riječ je o označavanju vršioca radnje zbog veze osnove riječ u kombinaciji sa sufiksom -ač, na koji je kasnije dodan sufiks -ica, tako da je jahačica ona koja jaše, spavačica je ona koja spava, stajačica je eventualno ona koja stoji, klanjačica je ona koja klanja.
Oblici na -ćica odnose na neke druge i raznovrsnije semantičke kategorije koje se zapravo dovode u vezu s nastavkom sufiksa -ać (a moguće je da ima veze i s glagolskim prilogom sadašnjim na -ći), iz kojih se izvode oblici: jahaćica, što se odnosi na jahaću životinju, najčešće na konja; spavaćica se odnosi na svojevrsnu haljinu za spavanje; stajaćica je barovita, netekuća voda, a klanjaćica je, nanosom novih odjevnih dostignuća, specijalizirana haljina za žene u kojima najčešće obavljaju namaz.
Zato jahačica na jahaćici u klanjaćici može zabasati kroz stajaćicu.
