Nedostatak vijesti o borbi protiv terorističke organizacije fetullahdžija (FETÖ) može stvoriti pogrešan utisak da je organizacija neutralisana ili da je u defanzivi. Ovih dana se pokazuje da je to jako daleko od istine.
Dok su se zapadni političari, NVO-i i mediji “zgražavali” nad brojem privedenih, uhapšenih, otpuštenih i suspendovanih javnih službenika (iz vojske, policije, pravosuđa, školskog sistema itd.) nakon neuspjelog FETÖ puča 15. jula 2016. godine (ignorirajući višestruko veće brojke i brutalnu represiju nakon vojnog puča 1980. godine – puča koji je Zapad pozdravio, kao što bi pozdravio i ovaj da je uspio), svima koji su imali jasne ideje o stepenu infiltracije gulenista u sve državne institucije, i uopšte u sve pore života, bilo je jasno da je teroristička organizacija tek površinski ogrebana. Često sam u svojim tekstovima navodio takva mišljenja, kao i mišljenje jednog od renegata pokreta – Latifa Erdoğana – da će iskorjenjivanje organizacije trajati barem koliko i njeno formiranje, što je po njemu 40-50 godina.
Drugim riječima, za borbu protiv FETÖ-a potrebna je dugoročna strateška kampanja, koja sprečava premrežavanja i nova umrežavanja pripadnika koji su od 15. jula 2016. godine prešli u kripto mod, kao i mogućnost da slične organizacije ispune “vakuum” koji je nastao “nestankom” FETÖ-a.
Da je to tako, turska se javnost još jednom podsjetila kada se predsjednik Partije nacionalističke akcije (MHP) Devlet Bahçelim u govoru parlamentarnoj grupi, osvrnuo na otkrivenu zavjeru koja se kuhala u dijelovima ankarske policije, pravosuđa i organizovanog kriminala.
DRŽAVNI UDAR LOKALNOG INTENZITETA
U govoru od 14. maja je rekao: “Ovih dana se vidi da degenerisane i kripto bande, okupljene na unutrašnjem okupacionom frontu i ugniježdene u policiji i pravosuđu, ponovo kuju planove za Turkiye.” Upozoravajući zavjerenike da su provaljeni, da se uzmu u pamet, da će biti “teških posljedica ako pokušaju da podignu zid od kleveta i izdaje oko nas”, dodavši da je “na djelu zavjera koja se ne može odbaciti suspenzijom nekolicine policijskih šefova, ustvari, meta su Partija nacionalističkog pokreta, AK Partija, Narodni savez i, u krajnjoj liniji, Turkiye.”
Svakako dramatične riječi, koje su odredile “najvruću” unutrašnjepolitičku temu naredne dvije sedmice. O čemu je zapravo riječ?
Komplikovana priča s puno učesnika, događaja koji sežu u prošlost – a zavjere ovog tipa uvijek s ukomplikovane, kako bi se javnost zbunila i (poželjno sa zavjereničke strane) uzbudila – može se donekle pojednostaviti i reći da je grupa unutar ankarske policije, koja sebe naziva Nurcu-Okuyucu, pokušala pretvoriti akciju protiv organizovanog kriminala u neku vrstu (državnog) udara ili, u najmanju ruku, u destabilizaciju političkog života.
Ayhan Bora Kaplan, mafijaški bos, “od ranije poznat organima gonjenja”, istraživan je od 2017. godine o pitanjima kao što su “osnivanje zločinačke organizacije, droga, lažni novac, ranjavanje, krađa”, ali zbog bliskosti s pripadnicima pravosuđa, s kojima je uspostavio bliske veze gosteći ih noćnim klubovima koje je vodio, nikad nije bio zaista procesuiran. Prošlog je septembra uhapšen u vrlo teatralnoj policijskoj akciji prilikom navodnog pokušaja da napusti zemlju. Snimak tog hapšenja je, iz nekih razloga, tek sada isplivao u javnost i da, baš kao sve zavjereničke akcije FETÖ-a, pretjerano je teatralan. U akciji protiv njegove gangsterske grupe uhapšen je i njen broj 2, Serdar Sertçelik.
Serdar Sertçelik, nakon što postaje tajni svjedok pod šifrom “M7”, biva pušten u kućni pritvor s elektronskom nanogicom. Taj kućni pritvor će se pokazati kao farsa, jer ne samo da je špartao okolo po Ankari nego je (uz pomoć zavjerenika iz policije) napustio zemlju. Skandal, zapravo otkrivanje zavjere, učinio je upravo Serdar Sertçelik objavljujući audio snimke u kojima je instruiran da u svom (tajnom) svjedočenju implicira u kriminalne radnje privatnog sekretara predsjednika Erdoğana Hasana Doğana, bivše ministre pravde Bekira Bozdağa i Abdülhamita Güla, poslanika AK Partije Mücahita, te da doda imena ministra zdravlja Fahrettina Koce, generalnog direktora Halkbanke Osmana Arslana i Sadıka Soylua (rođaka bivšeg ministra unutrašnjih poslova). “Eksplodirajte i o MHP-u”, davao je Sertçeliku instrukcije sada uhapšeni šef policije (jedan od trojice) Şevket Demircan.
JUČER U ISTANBULU, DANAS U ANKARI
Sve to je sasvim jasan pokušaj da se “podigne zid od kleveta i izdaje”, kako je to Bahçeli rekao, oko AK partije i MHP-a, odnosno Narodnog saveza. Cinično(?) akcija protiv Kaplanove organizacije, koja je degenerisane u akciju protiv vladajućeg saveza, nazvana je “Čiste ruke”.
“Svakoga ko prekrši zakon ili napravi grešku pozivamo na odgovornost na osnovu zakona. Nećemo dozvoliti da se ponovo ponovi birokratsko tutorstvo, koje smo oslabili kao rezultat teških borbi u posljednju 21 godinu. Vidimo da oni koji žele da potkopaju duh Yenikapıja da bi platili svoj dug FETÖ-u nikada ne miruju. "Poznajemo vrlo dobro lutku, lutkara i ko je napisao predstavu”, rekao je predsjednik Erdoğan o ovom slučaju. Yenikapı duh je referenca na veličanstveni miting (Miting za šehide i demokratiju) održan 7. augusta 2016. godine u Istanbulu, kada je poslije neuspjelog puča skovan savez AK partije i MHP-a.
“Naravno, članovi terorističke organizacije fetullahdžija igrali su aktivnu ulogu kako u planiranju, tako i u izvršenju i medijskim aspektima ove akcije. Opet, u izvršenju ove zavjere učestvovali su i oni koji su s njima imali veze iz prošlosti”, piše u Hürriyetu Nedim Şener, vjerovatno najveći ekspert za FETÖ.
Neizbježno je poređenje ove zavjere i pokušaja sličnog državnog udara 17/25. decembra 2013. godine, kada su dijelovi tada istanbulske policije i pravosuđa pokušali napakovati korupcionaške afere ministrima tadašnje vlade. Ovaj put je uveden novi elemenat – kriminalac kao “pouzdan” svjedok i reklo bi se “zviždač”.
No, i to smo već vidjeli kada je mafiozo u izbjeglištvu Sedat Peker naprasno postao YouTuber i sličnim klevetama pokušao diskreditovati vlast i tadašnjeg ministra unutrašnjih poslova Süleymana Soylua (ovog puta indirektna žrtva preko rođaka). No, iako je Peker imao medijsku podršku FETÖ-a (i tzv. opozicionih medija, kao i stranih medija poput Deutsche Wellea), to je samo bio cirkus koji se mogao po onoj “svako čudo za tri dana” zaboraviti. Činjenica da ova zavjera ne izgleda “opasno” zato što je otkrivena i samim tim spriječena rano ne bi smjela da zavara. Ova zavjera zahtjeva dalje i dubinske istrage, jer kako reče Bahçeli, nije riječ samo o nekolicini policijskih šefova.
