Dana 28. maja 1918. Godine, usvajanjem Deklaracije o nezavisnost, i osnovana je Azerbejdžanska Demokratska Republika kao prva parlamentarna demokratija u muslimanskom svijetu.
Površina suverene teritorije Azerbejdžanske Demokratske Republike iznosila je 114.000 kvadratnih kilometara.
Uprkos ozbiljnim unutrašnjim i vanjskim izazovima, koji su proizašli nakon raspada carstva, Azerbejdžanska Demokratska Republika je uspjela uspostaviti djelotvorne državne institucije, podržavajući prava svojih građana i stičući povjerenje međunarodne zajednice. Bilo je zagarantovano opće pravo glasa, uključujući pravo glasa žena.
Vlada je formirana na osnovu odgovornosti i podjele vlasti, a azerbejdžanski parlament bio je demokratski izabrano, višestranačko i zaista predstavničko zakonodavno tijelo, prvo takve vrste na cijelom muslimanskom Istoku. U dvogodišnjem mandatu Republikom je upravljalo pet izvršnih kabineta, a Parlament je održao 155 sastanaka i raspravljao o više od 240 nacrta zakona. Još jedan vitalni stub u procesu izgradnje države uspostavljen je osnivanjem Žalbenog vijeća, čime je stvoren istinski moderan pravosudni sistem koji je mogao provjeravati ovlaštenja Parlamenta i Kabineta ministara.
Novoformirana Republika posebno je bila zainteresovana za razvoj obrazovanja, zbog čega je i osnovan Državni univerzitet Baku. Uprkos ekonomskim i političkim poteškoćama s kojima se Republika suočavala, težilo se dugoročnim ulaganjima u ljudski kapital obezbjeđivanjem stipendija stotinama mladih studenata na vodećim evropskim univerzitetima. Azerbejdžanski je proglašen službenim jezikom, usvojena je nacionalna trobojna zastava i himna, uspostavljeno je moderno pozorište i opera, štampane su azerbejdžanske poštanske marke i izdata je nacionalna azerbejdžanska valuta manat.
Kao što je navedeno u Deklaraciji o nezavisnosti, uspostavljanje prijateljskih odnosa sa svim narodima, posebno susjednim narodima i državama, određeno je kao jedan od vanjskopolitičkih prioriteta Azerbejdžanske Demokratske Republike.
Prvi veliki proboj u diplomatskim odnosima nastupio je kada je parlamentarna delegacija Azerbejdžana, koju je predvodio Alimardan Topchubashov, otputovala u Pariz s glavnim ciljem da stekne međunarodno priznanje za Azerbejdžansku Demokratsku Republiku. Članovi delegacije na Pariškoj mirovnoj konferenciji impresionirali su strane uglednike svojim idejama o slobodi, pravima i pravdi. Postignuto je jednoglasno de facto priznanje nezavisnosti Azerbejdžana, a azerbejdžanska misija dobila je poziv u Vrhovno vijeće Pariške mirovne konferencije.
Nakon što je priznanje postignuto, fokus vlade se prebacio na izgradnju kompetentnog diplomatskog korpusa.
Godine 1919, kada je azerbejdžanska diplomatija poduzela prve korake, u Bakuu su djelovale diplomatske misije 16 država, uključujući SAD, Veliku Britaniju, Francusku, Italiju, Švedsku, Švicarsku, Belgiju, Iran, Poljsku i Ukrajinu. Diplomatske misije i generalni konzulati Azerbejdžanske Demokratske Republike osnovani su u Turskoj, Iranu, Gruziji, Ukrajini, Armeniji i drugim zemljama.
Invazija boljševika u aprilu 1920. okončala je nezavisnost ADR-a. Kao nasljednica Azerbejdžanske Demokratske Republike, Republika Azerbejdžan obnovila je nezavisnost 1991. Teškoće s kojima se suočila Azerbejdžanska Demokratska Republika, uključujući teritorijalne pretenzije Armenije i rat protiv Azerbejdžana, geopolitičke spletke, socijalno-ekonomske probleme, opterećivale su i Republiku Azerbejdžan u periodu nakon povratka nezavisnosti 1991. godine.
Politika koju je vodio opštenacionalni lider azerbejdžanskog naroda Heydar Aliyev razvila je osjećaj nacionalnog identiteta oživljavanjem dubokog povijesnog i kulturnog pamćenja, kao i ulijevanjem čvrstog uvjerenja u nužnost očuvanja i jačanja azerbejdžanske nezavisnosti i državnosti.
Azerbejdžanski narod koji njeguje politiku državnosti opštenacionalnog lidera Heydara Aliyeva proslavlja ove godine 103. godišnjicu svoje nezavisnosti u prazničnom duhu i s povišenim osjećajem ponosa jer se Azerbejdžan priprema za veliki povratak u Karabah. Pod vođstvom predsjednika Ilhama Aliyeva, koji je ostao vjeran političkom kursu nacionalnog lidera Heydara Aliyeva, Azerbejdžan postaje država s dinamičnim razvojem.
