Nakon što je Republika Slovenija u decembru 1990. organizirala i uspješno provela referendum o nezavisnosti, ova jugoslavenska republika proglasila je nezavisnost od SFRJ 25. juna naredne godine, a samo dva dana kasnije počeo je tzv. desetodnevni rat između velikosrpske vojske i slovenske teritorijalne odbrane.
Rano ujutro, 27. juna, JNA je pokrenula invaziju na Sloveniju i okupaciju njene teritorije.
Nekoliko sati kasnije, kolona tenkova i oklopnih transportera zauzela je ljubljanski aerodrom Brnik. Na istoku su snage JNA napustile Maribor i krenule prema obližnjem prelazu Šentilj i pograničnom mjestu Dravogradu. Jugoslovensko ratno zrakoplovstvo bacalo je letke iznad raznih dijelova Slovenije na kojima je pisalo „Pozivamo vas na mir i saradnju“ i „Svaki otpor će biti slomljen“.
Predsjednik Slovenije Milan Kučan odmah je izdao javno saopćenje da vojni vrh želi da „svim raspoloživim snagama“ preuzme kontrolu nad cjelokupnom teritorijom Slovenije. Taj je čin proglašen agresijom i pokušajem trajne okupacije Slovenije, pa je njen predsjednik opozvao sve aktivne starješine i civile iz Slovenije koji se nalaze na službi u JNA, a uputio je i poruku oficirima i vojnicima iz drugih dijelova Jugoslavije da ne učestvuju u agresiji na Republiku Sloveniju, te da napuste jedinice JA.
Teritorijalna odbrana je opkolila kasarne i pokrenula niz napada na snage JNA širom Slovenije u kojim je poginulo nekoliko pripadnika JNA, a neke jedinice JNA primorane su na predaju.
Do ponoći 27. juna tadašnja JNA zauzela je sve granične prelaze duž italijanske granice, skoro sve prelaze na austrijskoj granici i nove prelaze uspostavljene duž slovenačke granice sa Hrvatskom.
Tokom noći između 27. i 28. juna, slovenačkoj teritorijalnoj odbrani je naređeno da izvede opću ofanzivu protiv JNA. Otpočeo je totalni rat u kojem je JNA koristila avijaciju. Ginulo se na svim stranama, a među stradalima je bilo i stranih novinara te turskih vozača kamiona koji su se našli u unakrsnoj vatri i čiji su kamioni iskorišteni za barikade protiv tenkova JNA.
Desetodnevni rat formalno je završen Brionskim sporazumom koji je bio izrazito povoljan za Sloveniju; dogovoren je tromjesečni moratorij na slovenačku nezavisnost – koji je u praktičnom smislu imao malo stvarnog utjecaja – i slovenačka policija i oružane snage prepoznate su kao suverene na njihovoj teritoriji.
Dogovoreno je da sve jugoslavenske vojne jedinice napuste Sloveniju, s tim što je jugoslovenska vlada odredila krajnji rok do kraja oktobra da završi proces. Slovenska vlada inzistirala je na tome da se povlačenje mora odvijati pod njenim uslovima; JNA nije smjela uzeti veći dio svog teškog naoružanja i opreme, koja je kasnije bila raspoređena lokalno ili prodata drugim jugoslavenskim republikama. Povlačenje je počelo desetak dana kasnije i završeno je do 26. oktobra.
