Najmanje tri osobe su poginule, a više osoba je povrijeđeno u Novoj Kaledoniji tokom trećeg dana nemira u glavnom gradu Noumei zbog predloženih ustavnih promjena koje bi mogle ovlastiti strance da glasaju na izborima, javlja Anadolu.
Vlasti su uvele policijski čas, jer je nasilje eskaliralo među sukobljenim stranama. Charles Wea, portparol za međunarodne odnose u Kabinetu predsjednika, potvrdio je smrtne slučajeve za Pacific News Desk Radio Novog Zelanda.
"Pucali su Francuzi, a ne melanezijski Kanaci. Mnogo osoba je povrijeđeno i zbrinuto u bolnici", rekao je Wea i dodao da je situacija je veoma teška.
Do nemira je dovela ocjenu ustavnosti koju je za Novu Kaledoniju pokrenuo francuski ministar unutrašnjih poslova Gerald Darmanin. Ako izmjene budu usvojene, svakom francuskom državljaninu koji je neprekidno boravio u Novoj Kaledoniji posljednjih 10 godina bilo bi dozvoljeno da glasa na lokalnim izborima.
Mještani strahuju da će takve promjene razvodniti glasove autohtonog stanovništva. Prodavnice su spaljene, a sve škole, prodavnice i državne službe zatvorene su u Noumei.
"Osjećam da su mračni sati stigli u Novu Kaledoniju", rekao je Louis Le Franc, glavni francuski diplomata u koloniji te zemlje, pozivajući na smirenost.
To je drugi put ove godine da je nasilje izbilo u Noumei, nakon što su u februaru izbili sukobi kada su ministar unutrašnjih poslova Gerald Darmanin, ministar inostranih poslova Marie Guevenoux i ministar pravde Eric Dupond-Moretti bili u posjeti gradu.
Bolno kolonijalno nasljeđe
Nemiri podsjećaju na smrtonosne sukobe između autohtonog naroda Kanaka i bijelog stanovništva tokom 1980-ih kada je poginulo 70 osoba
To je dovelo do Noumea sporazuma iz 1998. koji je utro put za stabilnu decentralizaciju ovlasti, kao i referendum u nedjelju.
Nova Kaledonija se nalazi 18.000 km od francuskog kopna kolonizirao je Napoleonov nećak u 19. stoljeću. To je ogroman arhipelag s oko 270.000 stanovnika koji se nalazi istočno od Australije, 10 vremenskih zona ispred Pariza i u kojem se nalazi francuska vojna baza te četvrtina poznatih svjetskih zaliha nikla – vitalne elektronske komponente.
Napetosti u arhipelagu između domorodaca Kanaka koji traže nezavisnost i potomaka evropskih kolonizatora koji žele da ostanu deo Francuske tinjaju decenijama.
Tri referenduma su organizovana između 2018. i 2021. i većina glasača je odlučila da ostane dio Francuske umjesto da podrži nezavisnost.
Referendumi su rezultat 30-godišnjeg procesa dekolonizacije, prvo je glasanje o samoodređenju koje je održano na francuskoj teritoriji otkako je Džibuti na Rogu Afrike izglasao nezavisnost 1977. godine.
Ovaj otok je u javnosti poznat po drugom imenu za “običnu” gripu A H1N1.
Francuska i dalje održava kolonijalno naslijeđe kroz posjedovanje više prekookeanskih teritorija. U Atlantiku se nalaze Gvadalupa i Martinik te Francuska Gvajana u Južnoj Americi. Između Afrike i Madagaskara su Mayote i Réunion, a u Pacifiku su Francuska Polinezija, Nova Kaledonija, Wallis i Futuna.
Alžir je najkrvavija tačka francuskog kolonijalnog naslijeđa koji je čak označen kao matični teritorij. To znači da je Alžir od osnivanja EU do 1963. godine praktično bio dio Unije što se i dalje može vidjeti na pojedinim krtama.
Ako uporedimo ono šta je Francuska radila u Alžiru sa njenim odnosom prema pitanjima primanja novih članica u EU lahko možemo doći do zaključka da su dvostruki aršini bili i ostali više pravilo nego izuzetak evropskih sila.
