Leyla İlova preminula je u Bursi. Bila je najpoznatija živa predstavnica porodice Čengić, Çengiçlera kako ih zovu u Turskoj, porodice koja je s generacijama postala čuvena tokom Osmanskog perioda.
Čengići, koji su se naselili u Rumeliji i dali 56 paša Balkanu u vremenu Osmanskog carstvo, bili su vodeća familija nekadašnje sandžačke Bosne i Hercegovine. Stoljećima su održavali tradiciju koja se nastavljala s koljena na koljeno. Cengiç begovi, kojima anadolski i balkanski narodi duguju svoje porodične korijene i kulturne i historijske veze, živjeli su u regijama Mardina i Diyarbakıra prije 1498. godine, kada se za njih prvi put čulo.
U tom periodu, sultan Ebu Muzaffer Kasım, unuk Uzun Hasan Beya, bio je na čelu naroda Akkoyunlu u regiji Mardin - Hasankeyf. Kasım-begov najveći oslonac bio je Isfendiyar-beg, predak Čengića, koji je bio vješt ratnik i diplomata.
Yavuz Sultan Selim je, nakon što je porazio šaha Ismaila u Istočnom pohodu 1514. godine, imenovao je Çengiçlera u Çankırı, sandžak Anatolskog namjesništva. Chengiçev odlazak iz Çankırıja u Bosnu desio se u vrijeme kada je sultan Sulejman osvojio Beograd 1521. godine.
Nakon toga je uspostavljen Hercegovački sandžak a porodica Čengić dobila je svioje dužnosti u Bosni a ostatak familije nastanio se u regiju Yelaç. Njihov životni prostor proširen je od Gabele do Sarajeva.
Čengići su godinama održavali red u krajevima koji su im bili povjereni i za koje su bili odgovorni i herojski branili te krajeve od napada. Kada bi do njih došli glasnici sa ukazima na koje su bili spremni svakog časa, pridružili bi se osmanskoj vojsci i borili se za državu po cijena njihovih života.
Bosna i Hercegovina je stoljećimaa domovina Čengića a njihovi potomci i danas su pripadnici jedne od najpoznatijih bosanskohercegovačkih porodica.
