Suecka kriza 1956. godine, ili Drugi arapsko-izraelski rat, historijski je poznati događaj, koji se u arapskom svijetu naziva i „trostruka agresija“. Bila je to invazija koju su na Egipat i Pojas Gaze izvršili Izrael, Velika Britanija i Francuska.
Cilj zapadnih sila bio je da povrate kontrolu nad Sueskim kanalom, koji spaja Sredozemno sa Crvenim morem, i da se smijeni egipatski predsjednik Gamal Abdel Naser, koji je 26. jula 1956. godine nacionalizirao britansko-francusku kompaniju koja je upravljala Kanalom.
Primarni cilj Izraela bilo je ponovno otvaranje blokiranog Tiranskog moreuza. Izrael je 29. oktobra izvršio invaziju na Pojas Gaze i egipatski Sinaj. Britanija i Francuska postavile su zajednički ultimatum o prekidu vatre, koji je ignoriran.
Britanija i Francuska su 5. novembra iskrcale padobrance duž Sueskog kanala, a najveća koncentracija vojske bila je oko Port Saida, grada iz kojeg je kontroliran prolaz kroz kanal, dok su egipatske snage blokirale sav brodski promet, potopivši 40 brodova u kanalu. Kasnije je postalo jasno da su Izrael, Francuska i Britanija zajednički planirali invaziju.
Američki predsjednik Dwight D. Eisenhower snažno je upozorio Britaniju da ne vrši invaziju. Historičari zaključuju da je Suecka kriza označila kraj uloge Velike Britanije kao jedne od najvećih svjetskih sila.
Nakon što su borbe počele, politički pritisak iz Sjedinjenih Država, Sovjetskog Saveza i Ujedinjenih naroda doveo je do povlačenja okupatora sa egipatske teritorije. Iz ove krize Ujedinjeno Kraljevstvo i Francuska izašli su poraženi, a egipatski predsjednik Naser je ojačao.
Sueski kanal bio je zatvoren od oktobra 1956. do marta 1957. Kao rezultat sukoba, Ujedinjeni su narodi poslali trupe UNEF-a (Urgentne snage Ujedinjenih nacija) da nadgledaju egipatsko-izraelsku granicu, britanski premijer Anthony Eden dao je ostavku, kanadski ministar vanjskih poslova Lester Pearson dobio je Nobelovu nagradu za mir, a SSSR je bio ohrabren da izvrši invaziju na Mađarsku.
