Slavan put Prve tuzlanske brigade

Prva formirana brigada Armije Republike Bosne i Hercegovine, jedna od najistaknutijih i najsnažnijih jedinica, bila je Prva tuzlanska brigada, osnovana na današnji dan, 16. maja 1992. godine. Ova je jedinica presudno uticala na oslobađanje i čuvanje najveće slobodne teritorije u Sjeveroistočnoj Bosni i Hercegovini.

Brigada je prošla slavan borbeni put na Majevici, u Brčkom, Gradačcu, Teočaku, Olovu, Kladnju, Sarajevu, Vozući, Ozrenu i drugim mjestima.

Većina iz komande, navodi Safet Husanović, zamjenik komandanta Prve tuzlanske brigade, bili su rezervni oficiri bivše Jugoslavenske narodne armije. Ekrem Šehović bio je prvi komandant, a uz njega su bili i rezervni oficiri: rahmetli Mirsad Fidahić, Jusuf Šećerbegović, Safet Husanović, Slavko Peričević, Hajrudin Kunosić, Ivica Topalović i drugi.

“Ljudi su pozivani proglasom putem tadašnjeg Radija Tuzle i formirala se brigada koja je branila cijeli grad i širu okolinu. Momci koji su došli u patikama ne znaju šta je rat, ali srčano se odazivaju kako bi branili svoje porodice. Bio je to haos u kojem smo se vodili adrenalinom i željom da nešto napravimo, jer smo psihički bili spremni i čekali smo samo da ‘pukne’ kako bismo nešto poduzeli. Iz Podrinja nam je već stiglo 20.000 ljudi, mjesec i po krv se lila od Brčkog do Vlasenice, svi su bili okupirani. Zahvaljujući odbrani na Brčanskoj Malti, stekli su se uvjeti za formiranje ove jedinice. Dok smo bili na Paša Bunaru, nadlijetali su nas avioni i nismo znali šta se dešava, da li će s aerodroma krenuti na nas. Kada bi avion naišao, okupljeni ljudi bježali su u šumarak pa ponovo izlazili kada avion ode. Nismo znali ni da li dolaze neprijateljske jedinice iz Bijeljine ili iz Doboja. Možda je neko to znao, ali mi u tim trenucima nismo imali informacije o tome i držala se borbena gotovost. Oko 16 sati popodne došli su kamioni s naoružanjem s Kozlovca, a naoružanje je pripadalo građanima Tuzle, Lukavca i Srebrenika. Radilo se o velikoj količini naoružanja i municije, a to nije bilo vlasništvo bivše armije, nego građana, sve su to zakonski plaćali građani Bosne i Hercegovine”, pojašnjava Husanović.

Na dan formiranja brigada se sastojala od dva bataljona, a prvi su bataljon činili borci iz zvorničke, vlaseničke i srebreničko-bratunačke čete čiji su pripadnici bili prognanici iz tih mjesta. Ovaj je bataljon do novembra 1992. godine bio raspoređen na kalesijsko-zvorničkom ratištu i prvi komandant Prvog bataljona bio je kapetan Mirsad Fidahić (posthumno unaprijeđen u čin brigadira).

Uz ovaj bataljon, formirale su se i samostalne jedinice artiljerije samohodnog oružja, protuzračne odbrane, raketnog naoružanja, logističke jedinice… Drugi bataljon sastavljen od boraca iz Ši Sela, Pasaca, Par Sela, Soline i dvije čete iz Tuzle, otišao je pod komandom Franje Krešića 17. maja na Križane, prema uporištu Požarnica.

Dva mjeseca poslije, formiran je i Treći bataljon, a njegov prvi komandant bio je Hajrudin Kunosić.

Prva borbena akcija napada izvedena je 10. i 11. juna, kada je oslobođen majevički vrh na putu Dokanj – Čelić. Tog su dana agresori onemogućeni da zauzmu Šibošnicu i Drijenču. Akcija “Obod” izvedena je pod komandom Ekrema Šehovića, odnosno Prve tuzlanske brigade i dijela manevarske jedinice tuzlanskog MUP-a. Bilo je ranjenih, ali niko nije poginuo i do kraja rata taj je vrh Majevice sačuvan od neprijatelja.

Od 6.000 boraca ove brigade, boreći se za slobodu svoje domovine, život je, navodi Husanović, dalo njih 240, dok ih je 1.700 ranjeno.