Da Izrael prvi put u povijesti gubi bitku, kako to Amerikanci vole da formulišu, “za srca i umove” svjetskog javnog mnijenja (čitaj, propagandi rat) je jasno svakome ko vidi masovne proteste protiv izraelske genocidne vojne akcije u pojasu Gaze. Istovremeno protesti na Zapadu otkrivaju nepremostivi jaz između političke klase i građana. Dok politička klasa odbija da učini i najmanji pritisak na Izrael, građani zahtijevaju bezuslovni prekid vatre, kraj izraelske okupacije Palestine i uspostavljanje puta ka trajnom miru.
Veliki izuzetak u tome svemu je Turkiye, gdje se stav javnosti i zvanične politike u najvećoj mjeri preklapaju. Ta činjenica iz izraelske perspektive predstavlja izuzetnu opasnost, jer dok zapadna politička klasa i mediji mogu ignorirati sopstvene građane (pitanje je dokle), to je teško ako ne i nemoguće kada je u pitanju predsjednik Turkiye Recep Tayyip Erdoğan.
Nemoguće je ignorirati skup, kao onaj u Istanbulu 28. oktobra, na kome se okupi (najmanje) milion ljudi i na kome predsjednik Erdoğan iznese činjenice, pokaže istinu u svoj njenoj ogoljenosti, otkrivajući pri tome licemjerje prije svega Zapada, a Izraelu pruži ogledalo.
Izraelsku gadljivost na činjenice i istinu je, ovog puta, na blogu web stranice Times of Israel, jasno iskazao Ronen Sahar, bivši izraelski diplomata i ekspert pri izraelskom ministarstvu spoljnih poslova. U tekstu naslova “Fahrettin Altun: Erdoğanova sjena preuzima ulogu globalnog branioca Hamasa”, Sahar pronalazi “krivca” za uspješnu “novu” strategiju u šefu Direkcije za komunikacije Fahrettinu Altunu.
Ignorirajući da je uspjeh poruka koje dolaze iz Turkiye generalno i Erdoğana posebno baziran na očiglednim činjenicama – odnosno da je Izrael i samo Izrael odgovoran za samouništenje decenijskog nadasve iskrivljenog imidža zemlje koja operiše u okviru međunarodnih zakona, Sahar pokušava da ga (uspjeh) objasni potpuno izmišljenim scenarijem u kome je Erdoğan napustio “antisemitske diskurse” i transformisao ih u antiizraelske.
“Profesor Altun, koji vrlo vješto upravlja Direkcijom za komunikacije Republike Turkiye, uredom za propagandu koji je osnovan državnim sredstvima, budžetom od stotina miliona dolara, stotinama zaposlenih i međunarodnom mrežom pokrenuo tursku kampanju na osnovu poruke da je Izrael počinio genocid u Gazi i sistematski masakrirao civile čime je uspio da antisemitske diskurse, koji su u prošlosti stavljali Erdoğana u nepovoljni položaj, ovaj put transformiše u potpuno antiizraelske”.
Potpuno ignorišući da se “one minute” – momenat kada je Erdoğan prvi put na javnoj sceni sasuo istinu o Izraelu tadašnjem predsjedniku te zemlje Shimonu Peresu u lice – desio prije uskoro će biti 15 godina kada je Altun bio samo profesor na univerzitetu, autor članka predstavlja šefa Direkcije za komunikacije Fahrettina Altuna kao novu ličnost iza kulisa na čelu “nove strategije”.
“Nije moguće srušiti Erdoğana, ali Altun i njegov tim moraju biti odmah zaustavljeni. Odmah,” zaključuje Sahar paničnim tonom, koji se može shvatiti i kao prijetnja.
Kako Sahar zamišlja zaustavljanje istine nije jasno, ali je jasno da se zalaže za metaforičko(?) ubijanje glasnika.
