Dana 23. septembra 1932. godine stvorena je Kraljevina Saudijska Arabija, najveća arapska monarhija na svijetu. Ta je država nastala za vrijeme moćnog kralja Abdulaziza ibn Sauda, i to ujedinjenjem teritorija nad kojima je on otprije vladao. Naime, Abdulaziz ibn Saud prethodno je bio kralj Hedžasa (područja u kojem su gradovi Meka i Medina) i Nedžda (područja u kojem je grad Rijad). Poticao je iz dinastije Saud, koja je dugo vremena vladala područjem u blizini današnjeg saudijskog glavnog grada Rijada.
Kraljevina Saudijska Arabija u trenutku kad je stvorena bila je jedna od najsiromašnijih kraljevina na svijetu. Bila je najvećim dijelom prekrivena pustinjom, a jedini veći izvor prihoda predstavljali su joj hodočasnici u islamska sveta mjesta. Međutim, 1938. godine otkrivena je u Saudijskoj Arabiji nafta, koja je omogućila golemo bogaćenje te države rijekom ostatka 20. stoljeća. Današnji saudijski kralj Abdulah sin je osnivača države – Abdulaziza ibn Sauda.
Dinastija Al Saúd okupila je nekoliko arapskih plemena i klanova pod istim kraljevstvom 1932. godine zahvaljujući i ekspanzionizmu selefizma. U svojim je počecima Saudijska Arabija imala slabu političku i ekonomsku strukturu, no otkriće nafte 1938. omogućilo je modernizaciju države
Saudijska Arabija je najveća država na Bliskom istoku i ima dva najsvetija grada u islamu, Meku i Medinu. Ključna je u regiji jer sadrži druge najveće rezerve nafte u svijetu i glavni je izvoznik sirove nafte. Otkako je osnovana apsolutna je monarhija u kojoj je kralj, iz dominantne kuće Saud, najviši politički i vjerski autoritet.
Historija Saudijske Arabije vezana je za sporazum između dva čovjeka. S jedne strane, Mohamed bin Abdul Wahab, reformator koji je u osamnaestom stoljeću branio potrebu oporavka izvornog oblika islama i zbog toga je bio progonjen. Tražeći zaštitu, došao je do Mohameda bin Saúda, guvernera grada Diriyaha. Bin Saúd bi pružio zaštitu Abdulu Wahabu, koji bi tako mogao širiti svoj vjerski pokret, vehabizam, odnosno, selefizam. Ovaj sunitski ogranak tumači Kur'an doslovno, bez prilagođavanja vremenu ili kontekstu.
Pod izlikom da ga podučava, Bin Saud je osvajao teritorije sve dok nije stvorio Prvu saudijsku državu, koja je početkom 19. stoljeća proširila svoje područje po cijelom Arapskom poluotoku, uključujući Meku i Medinu.
Napredovanje Al Sauda razbjesnilo je regionalnu silu, Osmansko Carstvo, koje je 1818. zauzelo Diriyah. Dinastija je, međutim, povratila većinu izgubljene zemlje do 1824. i premjestila prijestolnicu u Rijad, gdje je uspostavila drugu saudijsku državu. Osmanlije su se ponovno borile protiv Kuće Saud 1865. uz pomoć Rashida, suparničke dinastije koja je osvojila novu prijestolnicu. S obzirom na inferiornost svoje vojske, kralj Abderramán bin Faisal al Saud je 1891. napustio borbu i sklonio se u Kuvajt.
Ovaj poraz pogodovao je napredovanju emirata dinastije Rashid, koji je okupirao veći dio poluotoka. Godine 1902. tadašnji saudijski kralj Abdulaziz bin Saud pokrenuo je napad kako bi ponovno zauzeo Rijad i, nakon raspada Osmanskog Carstva 1922. godine, zauzeo zapadni dio poluotoka u kasnim 1920-ima, uključujući Meku i Medinu, uz podršku Velike Britanije.
Konačno, 23. septembra 1932. Abdulaziz je ujedinio arapska plemena pod Kraljevinom Saudijskom Arabijom, islamskom državom s arapskim jezikom i Kur'anom kao ustavom.
Nova država nije imala čvrst politički sistem i gotovo nikakve ekonomske resurse, ali sve se promijenilo 1938. godine, kada je američka multinacionalna kompanija Standard Oil pronašla naftu u zemlji. Otkriće je pretvorilo Saudijsku Arabiju u žarište geopolitičkog interesa. Usred Drugog svjetskog rata gorivo je bilo ključno, a Washington je iskoristio prednost u regiji.
Godine 1945. američki predsjednik Franklin Roosevelt i Abdulaziz bin Saud potpisali su sporazum kojim su Sjedinjene Države ovlaštene izgraditi zračnu bazu u Kraljevstvu, koristiti njegove luke i izgraditi Transarapski naftovod, koji povezuje zemlju s Mediteranom. U zamjenu, zemlja je dobila ekonomske koristi i tehnologiju za razvoj industrije vađenja nafte u savezu koji traje.
Naftna revolucija također je promijenila saudijsko društvo. U zemlju su ušli američki, britanski i nizozemski inženjeri koji su živjeli bolje od domaćih radnika, regrutiranih za rad na naftnim bušotinama. Izrabljivanje je stvorilo osjećaj identiteta kod saudijskih radnika iznad plemenskih razlika. Novac od nafte omogućio je modernizaciju države, koja je danas dvadeseta najveća ekonomija u svijetu.
