Prizor izraelske policije kako svojim čizmama i palicama juriša na svetu džamiju Al-Aksa, tuče vjernike u oblacima suzavca, bio je užasan. Stotine Palestinaca su vezani i otjerani kao stoka na najnehumaniji način.
Da, došao je mjesec Ramazan i ono na šta su svi upozoravali dogodilo se na najgori mogući način. "Svi" uključuju izraelske medije, izraelsku vladu, izraelske snage sigurnosti, Palestince, arapske države, Evropljane i Amerikance, koji su svi očekivali val nasilja tokom mjeseca posta, ne samo zato što se poklapa s jevrejskim Pasha (i ove godine Uskrs). Grupe jevrejskih doseljenika najavile su da će proslaviti Pashu u džamiji Al-Aqsa, gdje će hiljade muslimana provoditi dane i noći u raznim ibadetima.
Jedan od razloga za samit u Akabi između Izraelaca i Palestinaca 26. februara bio je deeskalacija napetosti na okupiranoj Zapadnoj obali prije početka Ramazana. Učestvovali su i predstavnici Jordana, Egipta i SAD. SAD su predložile plan za deeskalaciju i zaustavljanje palestinskog otpora na Zapadnoj obali. Prema američkom State Departmentu, Zajedničko saopštenje nakon sastanka u Akabi 26. februara kaže da su Izrael i Palestinske vlasti ponovo potvrdile neophodnost posvećenosti deeskalaciji na terenu i sprečavanju daljeg nasilja; Izrael se obavezao da će prekinuti razgovore o svim novim jedinicama naselja na četiri mjeseca i da će zaustaviti odobravanje bilo kakvih ispostava naselja na šest mjeseci; a historijski status quo na svetim mjestima u Jerusalimu treba održavati i nepromjeniti u riječi i praksi.
Pet zemalja se ponovo sastalo u Šarm El-Šeiku 19. marta, kako je dogovoreno u Akabi, i ponovile skoro iste tačke, ali ovaj put sa većim naglaskom na Ramazan. "Naglasili su neophodnost i Izraelaca i Palestinaca da aktivno spriječe bilo kakve radnje koje bi narušile svetost ovih mjesta, između ostalog tokom predstojećeg svetog mjeseca Ramazana, koji se poklapa sa Uskrsom i Pashom ove godine", navodi se u drugom zajedničkom saopštenju.
Međutim, na terenu, jevrejski religiozni cionisti imali su drugačiji stav. U izvještajima iz svetog grada navodi se da je Pokret Povratak na planinu dijelio letke u Starom gradu pozivajući Jevreje da odnesu janje na "Hramsku goru" (kompleks džamije Al-Aksa) za žrtvovanje prije Pashe. Pokret je nudio oko 700 dolara za svakoga ko je tamo uhapšen sa janjetom i 8.240 dolara za uspješno žrtvovanje.
Ove grupe često jurišaju na Al-Aksu pod zaštitom izraelske policije i obavljaju neke od svojih rituala unutar džamije, dok se njeni zakoniti vlasnici tretiraju kao kriminalci bez ikakvih prava. Doseljenici su dobili moć sada kada je jedan od njih, Itamar Ben-Gvir, član izraelske koalicione vlade.
Krajnje desničarski ekstremista Ben-Gvir ministar je nacionalne sigurnosti i ohrabruje takvu akciju doseljenika. Dobio je zeleno svjetlo za formiranje takozvane "Nacionalne garde", koja će, u stvari, biti naseljenička milicija koju finansira okupaciona država. Većina njegovih pristalica dolazi iz neaškenazijskih jevrejskih zajednica na "socijalno-ekonomskoj periferiji". Mnogi dolaze iz ultraortodoksne zajednice, posebno iz grupe naseljenika koja se zove "mladi na vrhu brda". Na sudu ih je branio kao advokat, tako da je jasno ko će činiti jezgro nove milicije.
Ben-Gvir je javno pozdravio članove dvije velike naseljeničke bande, La familia i La hava, koji su uglavnom mizrahi (orijentalni) i sefardski Jevreji, da se pridruže snagama "za borbu protiv terora i nacionalističkih zločina, kao i za sprovođenje javnog reda". Očekuje se da će se sastojati od oko 2.000 članova. Nekoliko članova izraelske vlade protivi se smanjenju budžeta njihovih ministarstava za 1,5 posto za finansiranje Nacionalne garde.
Brojne istaknute izraelske političke i sigurnosne ličnosti, kao što su opozicioni lider Yair Lapid, policijski komesar Kobi Shabtai, bivši šef policije Moshe Karadi i poslanik Ofer Cassif, protive se stvaranju milicije. Mediji su prenijeli da je Karadi rekao da je opasno dati političaru takvu moć i sugerirao da bi Ben-Gvir mogao upotrijebiti silu "da izvede državni udar".
Izrael je sada napadnut iznutra i izvan svojih još uvijek neproglašenih granica. Rakete padaju iz Gaze na jugu, iz Libana na sjeveru i Sirije na sjeveroistoku, dok gotovo svakodnevno ima ogorčenih Palestinaca koji su spremni umrijeti i sa sobom povesti što više Izraelaca. Okupaciona država koja se zaokupljala pripremama za razorni napad na iranska nuklearna postrojenja izgleda ne može da shvati šta se dešava. Izgleda kao da je u silaznoj spirali samouništenja.
Uz sve ostalo što se dešava u izraelskoj politici, na ulicama i u vojsci i drugim državnim agencijama, kako će se Izrael moći boriti protiv Irana i prepustiti se potencijalnom regionalnom ratu? Ideja o vanjskom neprijatelju koji je ujedinjavao Izraelce iza vlade ovoga puta ne funkcionira. Sa svakim sigurnosnim incidentom, Izrael postaje sve podijeljeniji i slabiji. Čak će i takozvana rješenja poput Ben-Gvirove Nacionalne garde negativno utjecati na državu.
Nametanjem jevrejske kontrole nad džamijom Al-Aksa, Ben-Gvir se nada da će redefinirati prioritete Izraela, preusmjeriti njegovu politiku i restrukturirati svoj identitet na način koji dovodi Mizrahi i sefardske Jevreje, kao i druge obespravljene grupe, s periferije u centar. Drugim riječima, on želi da demontira Izrael kao evropski aškenazi cionistički projekat i ponovo ga sastavi kao sefardski/mizrahi jevrejski projekat. U tom smislu, možda i nesvjesno, Ben-Gvir se može smatrati antitezom Izraela kakvog ga poznajemo, što ga čini živom noćnom morom za cionističku državu i njene saveznike.
Piše: Dr Mohammad Makram Balawi
