Takozvana Radnička partija Kurdistana (PKK), teroristička organizacija prisutna kao takva na listama SAD-a, EU i NATO-a (i normalno) Republike Türkiye, decenijama nastoji da internacionalizuje sukob protiv turske države koji je započela 1984, šest godina nakon osnivanja i nakon eliminacije svih kurdskih političkih rivala. Sukob koji je do sada odnio više od 40 hiljada života i u kojem od PKK-a stradaju najviše oni za koje se PKK deklarativno bori – turski etnički Kurdi. Graniči s nemogućim objasniti ljudima van Republike Türkiye da taj sukob nije etnički, da ne postoji mržnja između Turaka i Kurda (osim na vrlo malim marginama društva), te da je integracija Kurda u tursko društvo izuzetna. Prema tome, PKK se ne bori ni za kakva ljudska i/ili nacionalna prava, nego je jednostavno kriminalno-teroristička organizacija koja se bavi trgovinom narkotika, oružja i ljudi.
Uprkos ne uvijek diskretnoj podršci zemalja koje je nominalno smatraju terorističkom, te ogromnog (narko) novca uloženog u lobiranje i kupovinu političara i/ili “novinara” (javni intelektualci, poput Noama Chomskog, glupiraju se po tom pitanju za džabe ili nadoknadu putnih troškova), trud da se sukob internacionalizuje nije donio PKK-u očekivane rezultate. Međutim, Zapad, koji je uvijek koristio PKK kao polugu za destabilizaciju Republike Türkiye, uvijek je tu mogućnost držao na tihoj vatri.
Prošlog utorka Novinska agencija Firat (ANF), jedna od dezinformacionih PKK kloaka sa sjedištem u Holandiji, kojoj čak i zapadni mainstream mediji daju atribute poput “pro-PKK”, “bliska PKK-u”, “povezana s PKK-om, dok BBC u tipično britanskom “mutivoda stilu” povremeno koristi “prokurdska”, objavila je video snimke i fotografije za koje tvrdi da pokazuje hemijsko oružje koje turska vojska koristi protiv PKK-a u sjevernom Iraku.
OPOZICIJA SE UKLJUČILA U LAŽI PROTIV VOJSKE
To nije ni prvi, a vjerovatno ni posljednji put da se turske oružane snage optužuju da koriste hemijsko oružje, to spada u gorepomenuti trud. No, te optužbe nikada nisu uzete ozbiljno (jer nisu ozbiljne) od bilo kakvog međunarodnog tijela i/ili vlade. Najdalje se otišlo u Evropskom parlamentu, gdje je grčki (a koji bi drugi?) poslanik postavio pitanje glede toga (za pisani odgovor) zamjeniku predsjednice Evropske komisije krajem prošle godine. Još nije dobio odgovor. Međutim, svakome s više od dvije moždane ćelije trebalo bi biti jasno da bi, ako bi postojao jedan promil šanse da su optužbe tačne, Republika Türkiye već bila po istragom Organizacije za zabranu hemijskog oružja (OPCW), međunarodne organizacije koja nije imuna na pritiske i manipulacije SAD.
Za razliku od prethodnih sličnih optužbi, ovog se puta uključila opozicija u Republici Türkiye. Šlagvort za to je dala šefica Turskog medicinskog udruženja (TTB) Şebnem Korur Fincancı, koja je u jednom TV programu “forenzički” (zaista je forenzičar) “ustanovila” na osnovu snimaka i fotografija da je turska vojska koristila hemijsko oružje. To je naravno izazvalo žestoku reakciju javnosti i otvorena je istraga glede Fincancıjeve izjave. Ona je, koliko odmah, pokušala da objasni da nije rekla to što je rekla – uobičajen alat klevetnika.
Nekom sa strane Tursko medicinsko udruženje TTB može zazvučati kao časno tijelo s autoritetom da komentariše tako nešto. Međutim, kao što sam već jednom pisao, sve te esnafske organizacije (ili bar ogromna većina njih) ideološke tvrđave, koje će vrlo rado pogaziti sve principe struke kako bi napadale ideološke protivnike. “Dijagnoza” Şebnem Korur Fincancı, na osnovu snimka i fotografija, jeste, blago rečeno, transgresija svih ljekarskih pravila, ali to, kada je riječ o turskim esnafskim udruženjima, nije za čuđenje. Nagledali smo se ovdje arhitektonskih komora koje su protiv (legalne) gradnje (dok je zgrada njenog sjedišta podignuta bez dozvole) i advokatskih komora koje su protiv primjene zakona.
Osim toga, veliki dio javnosti u Republici Türkiye (većina) svjestan je da postoje oni koji se bore da njihova zemlja izgubi legitimitet u međunarodnoj areni i, ako je moguće, da se proglasi terorističkom državom – što bi moglo da bude dio univerzalne definicije “disidentstva” koje se sastoji iz vapaja da SAD/Zapad izvrše regime change i postave “disidente” na vlast.
Uglavnom, napravio se “slučaj” na koji su skočili ne samo marginalni politički igrači domaće scene (kao narečena Fincancı), nego i zvaničnici Republikanske narodne partije (CHP). Sezgin Tanrıkulu, najžešći pro-PKK poslanik CHP-a, koji ide na dženaze ubijenih terorista i kojem je fiks-ideja da spusti bespilotne letjelice u antiterorističkim operacijama zauvijek, toliko je prilježno prihvatio ideju klevetanja oružanih snaga najavljujući poslanička pitanja da je glasnogovornik partije Faik Öztrak morao da se ogradi. Doduše mlako. No, nikom nije promaklo da je lider partije Kemal Kılıçdaroğlu, koji inače komentariše sve i svašta po ovom pitanju, ostao nijem poput dobro zalivenog fikusa.
CENTAR ZAVJERE I NJEGOVE VEZE S CHP-OM
Kolumnista dnevnika Aydınlık Gaffar Yakınca, pišući u dva navrata o optužbama o hemijskom naoružanju, centar zavjere smješta u Švicarsku i ustanovljava prilično neposredne veze CHP-a s istim. To je vrlo neprijatno za partiju koja se deklariše kao patriotska. Naime, kao što već rekoh, ovo nije prvi put da PKK lansira ovakve optužbe. Yakınca piše da je “hemijska zavjera” počela 2018, te da se uvijek ponavlja isti scenarij: prvo PKK dezinformacione kanalizacije objave nešto, zatim slijede pro-PKK ulični protesti, a zatim se uključuju evropski pro-PKK političari. On ukazuje na “takozvanu Grupa kurdskog prijateljstva u švicarskom parlamentu” i švicarskog parlamentarca, glasnogovornika te grupe, Carloa Sommaruga kao centar. Carlo Sommaruga je 28. januara ove godine, gle slučajnosti, organizovao konferenciju “Turska upotreba hemijskog oružja protiv Kurda”, na kojoj su učestvovali brojni PKK članovi iz Evrope.
No, prava “bomba” u njegovom tekstu je sljedeće: “A sada se vratimo dvije godine unazad. Datum je 11. septembar 2019, ponovo smo u Švicarskoj. Opet, konferencija koju je organizovao Carlo Sommaruga u ime takozvane kurdske grupe prijateljstva. Naziv konferencije je 'Demokratska Turska za sve'. Pored mnogih članova PKK-a, tu su i imena kao što su bivši predsjednik Konfederacija sindikata zaposlenih u javnom sektoru (KESK) Lami Özgen, bivši zamjenik HDP-a Yurdusev Özsökmenler, kojeg je Sommaruga pozvao iz Türkiye. Ali dva glavna govornika konferencije su veoma važna. Jedan je Ertuğrul Kürkçü iz HDP-a, a drugi je, drž'te se, zamjenik predsjednika CHP-a Yıldırım Kaya!
CHP je bila najzastupljenija institucija na antiturskoj konferenciji, gdje je čak i HDP bio predstavljen samo njegovim bivšim zvaničnicima! Na terorističkom skupu koji je direktno ciljao Türkiye, CHP je predstavljen imenom koje dolazi odmah iza Kılıçdaroğlua.”
U daljem tekstu Yakınca navodi citate iz govora Kaye Yıldırıma u kojima dotični poziva na strožije sankcije protiv Republike Türkiye, te konstatuje da je i tada jedna od tema konferencije bila klevetanje turske vojske o hemijskom oružju protiv turske vojske, a da Yıldırım, odnosno CHP “nije imao nikakvih prigovora.”
SPAŠAVANJE OSTATAKA PKK-A
Türkiye je potpisnik Konvencije o hemijskom oružju, po kojoj je proizvodnja i upotreba hemijskog oružja zabranjena. Nema apsolutno nikakvog smisla u propoziciji da turske oružane snage koriste zabranjeno oružje protiv sve slabijeg (umirućeg) PKK-a. Cilj klevete jeste upravo da se spase ostaci ove terorističke organizacije. Amerikanci ne vole da gube investicije, a mnogo su investirali u PKK.
Novinar Hürrıyeta Nedim Şener podsjeća da je uništenje Iraka počelo lažju o oružju za masovno uništavanje i poredi Şebnem Korur Fincancı s Rafidom Ahmedom Alwanom al-Janabiem, lopužom koja je poslije prebjega u Njemačku 1999. tvrdila da je radila kao hemijski inženjer u fabrici koja je proizvodila mobilne laboratorije za biološko oružje kao dio iračkog programa oružja za masovno uništenje. Nimalo nježno poređenje, ali donekle ilustruje ozbiljnost slučaja, jer sada se izmišlja dim iz one narodne “premudrosti” gdje ima dima, ima i vatre.
