Nizom sportskih i kulturnih aktivnosti u Ilijašu je obilježena 28. godišnjica pogibije majora Hašima Spahića, velikog heroja te općine, ali i odbrane Bosne i Hercegovine. On je, uz Zaima Imamovića, komandanta 14. divizije Armije Republike Bosne i Hercegovine, oficir koji je poginuo na najvišem formacijskom mjestu u Armiji RBiH. Bio je komandant Operativne grupe iz kojih su izrasle divizije Armije RBiH.
Hašim Spahić, od oca Muniba i majke Dudije, rođen je 1. decembra 1957. godine u Popovićima, u Ilijašu. Osnovnu školu završio je u Župči, a Srednju mašinsku tehničku školu u Sarajevu. Na Pedagoškoj akademiji u Sarajevu 1979. godine završio je studij matematike i fizike. Prije odlaska na služenje vojnog roka, nekoliko godina je radio kao nastavnik matematike i fizike u više osnovnih škola u Ilijašu.
Od 1983. godine, na različitim dužnostima, radio je u Štabu TO Općine Ilijaš. Uz rad u OpŠTO Ilijaš, upisao je i 1990. uspješno završio studij opštenarodne odbrane na Fakultetu političkih nauka u Sarajevu, te stekao zvanje profesora ONO-a. Oktobra 1991. godine postavljen je na dužnost komandanta mirnodopskog OpŠTO Ilijaš, početkom aprila 1992. izvršio njegovu reorganizaciju, a odmah zatim i mobilizaciju ratnog OpŠTO-a, rejonskih štabova, te formiranje nekih mjesnih jedinica. Početkom maja 1992. godine, komandno mjesto OpŠTO premjestio je u Brezu.
U periodu od 1992. do 1994. godine Hašim Spahić je sa svojim jedinicama kojima je komandovao oslobodio Čemersku planinu, a zatim je uporo i uz velike žrtve branio i odbranio. Svojim tijelom je zaustavio daljnji prodor agresora u srednju Bosnu.
Inače, Čemerska planina bila je tokom agresije na našu domovinu sinonim otpora za cijelu srednju Bosnu. Za slobodne teritorije Ilijaša, Vogošće, Olova, Visokog, Breze... bila je neposredna brana od neprijatelja.
Poginuo je na borbenom zadatku 11. oktobra 1994. godine na Moševićkom brdu (Općina Ilijaš), u činu majora, na dužnosti komandanta Operativne grupe 3 – Vareš (1. korpus Armije RBiH). S njim je najvrednije što je imao – svoj život – taj dan dao i član Komande 1. korpusa Armije BiH kapetan Šemso Baručija.
Na plato Moševačkog brda tokom velikih neprijateljskih vojnih operacija padalo je 3.000-5.000 projektila u jednom danu, a neprijatelj je izvodio i po devet pješadijskih napada za 24 sata. Posebno je bila žestoka 1994. ratna godina, kada su agresorske trupe šest mjeseci izvodile intenzivna ratna dejstva i napad pod nazivom "Brgule 94", težeći da zauzme jedno po jedno brdo i vojni objekat.
Naročito dramatično je bilo tokom septembra i oktobra 1994. na kotama Lipa, Jasen, Polom, Moševaćko brdo, gdje je neprijatelj upotrebljavao svu svoju artiljeriju iz arsenala Sarajevsko-romanijskog korpusa tzv. Vojske Republike srpske, a čak i rezervu koju je imao komandant VRS-a.
Najviše ratno priznanje „Zlatni ljiljan“ dodijeljeno je Hašimu Spahiću posthumno 1995. godine.
