Na današnji dan 1534. godine snage Sulejmana Veličanstvenog osvojile su Bagdad, grad koji je dotad bio pod vlašću safavidske Perzije. Stoljećima ranije Bagdad je bio najveći grad na Bliskom istoku i prijestonica halifata, jedno vrijeme možda i najveći grad na svijetu.
Sulejman Veličanstveni vodio je izrazito ekspanzivnu politiku, pa su njegove snage ratovale istodobno na više strana svijeta. Naprimjer, zauzele su 1541. Budim i otprilike trećinu Ugarskog Kraljevstva. Gotovo su u isto vrijeme Osmanlije ratovali na područjima od Sredozemnog mora (Tunis, Andaluzija, Sicilija, Sardinija) do Indijskog okeana (kod Gudžarata na području današnje Indije, u Jemenu i na mnogim drugim područjima).
Nakon što je osvojio Bagdad, Sulejman Veličanstveni trijumfalno je ušao u osvojeni grad na čelu velike vojske.
Vladavina sultana Sulejmana smatra se zlatnim dobom Osmanlija, pa čak i turske historije. Stoga su ga Evropljani nazivali imenima kao što su Veličanstveni ili Magnifique i Grand Turc.
Sultan Sulejman je rođen u Trabzonu za vrijeme dok mu je otac tamo bio guverner, majka mu je bila kćerka krimskog kana. Sydney Nettleton Fisher piše da “nijedan od prinčeva nije bio tako obrazovan kao Sulejman Veličanstveni i nijedan od careva nije vladao carstvom tako praktično kao on.”
Dok je bio u Trabzonu, naučio je umjetnost izrade nakita od grčkog majstora. Gotovo svaki sultan znao je da se bavi ručnim radom u osmanskoj historiji.
Služio je kao guverner na poluostrvu Krim i Manisi. Nakon smrti svog oca, popeo se na prijestolje sa 26 godina, 1520. godine kao jedini nasljednik. Kao velikodušan gest prema Iranu, ukinuo je trgovinsku zabranu koju je uveo njegov otac i kompenzirao robu trgovaca čija je roba zaplijenjena.
Ugušio je pobunu mamelučkog plemića kojeg je sultan Selim odredio za guvernera Damaska i koji se pobunio uz podršku vitezova s Rodosa. Da sultan Sulejman nije uspio, mamelučka država bi uskrsnula, a napori sultana Selima bili bi uzaludni. Zatim je krenuo na ugarskog kralja, koji je ubio izaslanike koji su bili poslani da objave njegovo stupanje na prijestolje.
Zauzeo je Beograd 1521, a zatim mirno osvojio Rodos 1522. godine. Krenuo je na Ugarsku i porazio Mađare u Mohaču u roku od dva sata 1526. godine. Mađarska je tako postala osmanska teritorija. Zatim je 1529. opsjedao Beč ali ga zbog zimskih uslova nije uspio osvojiti.
Najmoćniji vladar Evrope, car Karlo V nikada se nije pojavio pred Sulejmanom. Inače, za Osmanlije to nije bilo carstvo, to je bila samo Kraljevina Nemtze (Austrija). Veliki vezir se smatrao diplomatskim sagovornikom cara.
Sultan je slao ekspedicije u Austriju, Veneciju, Moldaviju i Mađarsku. Sklopio je mir sa Venecijom 1540. kako bi spriječio da ona padne u njemačke ruke, a zatim je sklopio mir sa Svetim Rimskim Carstvom 1547.
Osmanski admiral Hajreddin paša Barbarosa, koji je imao 122 broda i 20.000 vojnika, takođe je pobijedio krstašku flotu, koja je imala 600 brodova i 60.000 vojnika, u Prevezi 1538. godine. Bitka kod Preveze je bila najveća pomorska bitka u istoriji do tada. Mornarica je vodila ekspedicije u Indiju kako bi zaštitila muslimane od Portugalaca. Jemen je osvojen. Od Gibraltara do Perzijskog zaljeva, mora su došla pod osmansku vlast.
Sulejmanova posljednja ekspedicija ponovo je bila u Mađarskoj. Umro je u Sigetu, tokom ove ekspedicije u 72. godini života, 1566. godine. Umor, giht, dizenterija, angina i moždani udar, kako se navodi, neki su od razloga njegove smrti.
Zureći u tvrđavu Sigetvar, rekao je: "Zar ova prokleta tvrđava još nije zauzeta?" Bile su to njegove posljednje riječi.
Proširio je granice carstva, sa 6,5 miliona kvadratnih kilometara zemlje koju je naslijedio od oca na 14,9 miliona kvadratnih kilometara. Deset godina svoje vladavine, od ukupno 46 godina koliko je bio na prijestolju, što je bila najduža vladavina među osmanskim sultanima, proveo je na konju. Sam je učestvovao u 13 velikih ekspedicija.
Štitio je protestantizam i protestantske prinčeve i stao na stranu Francuske protiv Svetog Rimskog Carstva, baš kao što je njegov djed štitio pravoslavlje od katolicizma. Tako su Osmanlije uspostavile svoju svjetsku dominaciju i kroz političku moć. Orijentalista Joseph von Hammer-Purgstall je rekao: "Svi protestantski vladari duguju svoj spas sultanu Sulejmanu."
Kada je osvojen Skezesfehervar, najveću gradsku crkvu nije preuredio u džamiju, poštujući nacionalna uvjerenja Mađara jer su u ovoj crkvi krunisani mađarski kraljevi i sahranjivani kada su umrli. Osmanlije nisu opljačkale dragocjeno blago postavljeno uz tijela kraljeva.
Ali postoji jedna osobina sultana koja je važnija od drugih. Naziv “kanuni” dobio je ne zbog njegovog donošenja zakona, već zbog poštovanja zakona.
Prema piscu Fairfax Downeyju, engleski kralj Henri VIII poslao je delegaciju u zemlju Sulejmana Veličanstvenog i dao pripremiti izvještaj o osmanskom pravosudnom sistemu. Kralj je poduzeo korak da Englesku učini moćnom državom u svijetu tako što je krenuo u reformu u skladu s ovim izvještajem. Sulejmanova najočiglednija karakteristika bilo je poštovanje pravde, zakona i tradicije. Bez razumijevanja ovoga, ne može se razumjeti veličanstvenost Osmanskog carstva iz 16. vijeka.
