Litvanija je zatvorila željezničku liniju za prijevoz osnovnih roba, uključujući građevinski materijal, metale i ugalj, što je, kako kaže, dužna učiniti u skladu sa sankcijama Evropske unije koje su stupile na snagu u subotu. Rusija taj potez naziva nezakonitom blokadom i zaprijetila je odmazdom Litvaniji.
Kalinjingrad je i strateški i simbolički vrlo važno mjesto u ruskoj novopronađenoj nacionalnoj ideologiji. Rusija je u tom gradu nagomilala znatan broj trupa, a njezina Baltička flota broji desetine hiljada vojnika. Do Drugog svjetskog rata grad se zvao Königsberg, no Sovjetski Savez preuzeo je ovaj grad od poražene Njemačke i istjerao s tog područja njemačko stanovništvo. Raspadom SSSR-a Kalinjingrad, koji je do dan-danas zadržao ime prema boljševičkom vođi Mihajlu Kalinjinu, postaje ruska eksklava.
Trenutno Kalinjingradska oblast broji približno milion stanovnika budući da je grad, koji su osnovali teutonski vitezovi, i koji je prije Berlina bio glavni grad Prusije, svojevrsni magnet za imigraciju iz unutrašnjih dijelova Rusije. Kalinjingrad je i jedan od najvećih ruskih industrijskih centara, a nekoliko je puta izabran za najbolji ruski grad, po mišljenju Rusa.
Grad leži na obalama rijeke Pregolje, nedaleko od njezina utoka u Kalinjingradski zaljev u Baltičkom moru. S predlukom Baltijsk povezan je 40 km dugim plovnim kanalom. Kalinjingrad je značajno industrijsko središte. Uz razvijenu metalnu industriju (tvornice lokomotiva, željezničkih vagona, građevinskih strojeva i lučkih uređaja) te brodogradnju, znatna je drvna, tekstilna, kemijska i prehrambena (riblje i mesne konzerve), a u novije vrijeme i automobilska industrija. Obrada i prerada jantara temelji se na bogatim ležištima jantara u okolici (najveća na svijetu).
U toku Drugog svjetskog rata stradalo je više od 90% zgrada; od arhitektonskih spomenika ističu se ostatci dvorca iz 13. stoljeća, katedrala iz 14. stoljeća i druge crkve. Moderno izgrađeni Kalinjingrad nastavlja svoju kulturnu tradiciju; univerzitet, naučno‑istraživački institut za ribarstvo i okeanografiju Baltika, zoološki vrt i druge ustanove; na nekadašnjem univerzitetu Albertina (osnovano 1544, zatvoreno 1945) predavao je Imanuel Kant. Kalinjingrad je najveća pomorska baza Rusije na Baltičkome moru. Luka se u toku zime ne zaleđuje, pa ima veliko prometno i trgovačko značenje. Cestovna i željeznička mreža povezuju grad sa zaleđem, ali preko Litvanije.
Njemački viteški red osnovao je 1255. godinu utvrdu Königsberg, oko koje su se ubrzo razvili gradovi Altstadt (1286), Löbenicht (1300) i Kneiphof (1327), koji su se u trgovačkom smislu suprotstavljali Gdańsku. Od 1525. do 1618. Königsberg je bio sjedište pruskih vojvoda, a nakon 1544, s osnivanjem univerziteta, postao je kulturno i književno središte (u 17 stoljeću) za područje istočne Pruske i Litvanije (Königsberški pjesnički krug).
Godine 1724. Fridrik Vilim I. ujedinio je tri grada oko utvrde u jedinstveni grad Königsberg. Od 1701. do 1861. bio je krunidbeni grad pruskih kraljeva. Oko grada su 1843–1864. bili podignuti jaki bedemi, koji su sve do 1920. kočili njegovo širenje izvan gradskih zidina.
Nakon Prvog svjetskog rata doživio je nagli privredni uspon. U Drugom svjetskom ratu, tokom 1944. godine, razoren je najveći dio staroga grada, dok je područje izvan gradskih zidina uništeno tokom sovjetske opsade od januara do aprila 1945. godine.
Potsdamskim sporazumom, u augustu 1945. godine, grad je s istočnim pruskim područjem (danas Kalinjingradska oblast) pripao SSSR-u, koji mu je 1946. godine promijenio ime u Kalinjingrad. U poslijeratnom razdoblju došlo je do znatnog iseljavanja njemačkog i naseljavanja ruskog stanovništva. Postao je važno vojno središte.
S raspadom SSSR-a Kalinjingrad je s cijelom Kalinjingradskom oblašću postao teritorijalno odvojen od ostale Rusije (kao ruska eksklava). U pregovorima Rusije i Evropske unije postignut je 2002. godine okvirni sporazum o tranzitnim pitanjima, koji treba olakšati promet između Kalinjingradske oblasti i ostatka Rusije.