Rođen 24. avgusta 1929. godine u Kairu, Egipat, Arafat je od ranih dana pokazivao interes za politiku i borbu za prava Palestinaca. Kao student na Univerzitetu kralja Fuada I, pridružio se arapskim nacionalističkim pokretima i borio se protiv stvaranja države Izrael 1948. godine.

Arafat je 1959. godine bio jedan od osnivača Fataha, političke i vojne organizacije koja je imala za cilj oslobađanje Palestine. Njegova karijera je doživjela uspon kada je 1969. godine postao predsjednik Palestinske oslobodilačke organizacije (PLO). Pod njegovim vodstvom, PLO je postao glavni predstavnik palestinskog naroda.

Tokom 1980-ih i 1990-ih, Arafat je prešao sa strategije oružanog otpora na pregovore. Njegov najznačajniji diplomatski uspjeh bio je potpisivanje Sporazuma iz Osla 1993. godine, kojim je priznao pravo Izraela na postojanje i postavio temelje za stvaranje Palestinske samouprave. Za ovaj napor, zajedno sa Jicakom Rabinom i Šimonom Peresom, dobio je Nobelovu nagradu za mir 1994. godine.

Kontroverze oko smrti

Arafatova smrt je od samog početka bila obavijena velom misterije. Nakon što mu je iznenada pozlilo u oktobru 2004. godine, prebačen je iz Ramallaha u vojnu bolnicu u Parizu, gdje je ubrzo pao u komu i preminuo. Zvanični uzrok smrti nikada nije jasno utvrđen, što je dovelo do brojnih spekulacija i teorija zavjere.

Jedna od najrasprostranjenijih teorija je da je Arafat bio otrovan. Istraga koju je provela Al-Jazeera 2012. godine otkrila je prisustvo visokih nivoa radioaktivnog polonijuma-210 na njegovoj odjeći i ličnim stvarima1. Ovi nalazi su podstakli zahtjeve za ekshumacijom njegovog tijela kako bi se utvrdilo da li je zaista bio otrovan.

Arafatova udovica, Suha Arafat, bila je među onima koji su najglasnije zagovarali teoriju o trovanju. Ona je tvrdila da su simptomi koje je Arafat pokazivao prije smrti bili u skladu sa simptomima trovanja. Iako su francuski i ruski istražitelji kasnije zaključili da nema dovoljno dokaza za tvrdnju o trovanju, sumnje su ostale.

Naslijeđe i uticaj

Bez obzira na kontroverze, Arafat ostaje simbol palestinske borbe za nezavisnost. Njegov grob u Ramallahu posjećuju hiljade ljudi svake godine, a njegov naslijeđe živi kroz napore za mir i pravdu u Palestini. Mnogi Palestinci ga i dalje vide kao heroja koji je posvetio svoj život borbi za prava svog naroda.

Arafatov život i smrt su neodvojivo povezani sa sudbinom palestinskog naroda. Njegova sposobnost da inspiriše i vodi, uprkos svim preprekama, učinila ga je ikonom otpora i nade. Dok se Palestinci i dalje bore za svoju nezavisnost, Arafatovo naslijeđe ostaje svjetionik njihove borbe.