U napadima agresorskih jedinica tokom juna i jula 1993. godine porušeni su i popaljeni svi objekti na Bjelašnici i Igmanu, a preživjeli muslimani su potrebu za prostorom mesdžida izrazili gradnjom džamije u slobodnom dijelu Igmana. Džamiju na Igmanu gradili su borci na vlastitu inicijativu u pauzama između redovnih odbrambenih zadataka.
Izgradnja džamije počela je u srijedu prijepodne, 17. novembra 1993. godine na raskrsnici puteva Kabalovo – Lasički stan i Hrasnički stan. Ratne okolnosti su nametnule da se konstrukcija objekta bazira na materijalu od drvene građe u dimenzijama 10x12 metara prema nacrtu arhitekte Osmana Smiječanina. Radove su izvodili vojnici iz jedinica 1. korpusa koje su bile na vezi Komandi na Igmanu u uslovima smanjenih borbenih aktivnosti.
Džamija je građena u zimskim uslovima otežanog kretanja kroz snježne nanose. Visokim htjenjem i naporom pripadnika jedinica Armije Republike Bosne i Hercegovine radovi su završeni i džamija je otvorena 05. februara 1994. godine.
Prva džamija, izgrađena još za vrijeme agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu, osim za obavljanje vjerskih obreda, služila je i za smještaj ranjenih boraca, i utoliko je njen značaj još naglašeniji.
Džamija na Igmanu, kao svojevrsni spomenik kulture koji baštini vrijednosti od posebnog značaja, danas je objekat otvorenog tipa u kojem se okupljaju muslimani svakog petka u mjesecu radi džume. Česti posjetioci su planinari i turisti koji dolaze na područja planina Igmana i Bjelašnice.
Odlukom Skupštine Kantona Sarajevo, 2011. godine, data je saglasnost Fondu Memorijala da vrši korištenje, zaštitu, održavanje i obezbjeđenje ovog jedinstvenog kulturno-historijskog i vjerskog objekta.
