Srpska demokratska stranka je 9. januara 1992. godine "autonomne oblasti", a to su oblasti u Bosni i Hercegovini gdje je većinu stanovništva sačinjavala srpska populacija, formalno proglasila tzv. Srpskom Republikom Bosnom i Hercegovinom koja je kasnije preimenovana u Republiku srpsku.
Za predsjednika je izabran Radovan Karadžić, a za predsjednika parlamenta Momčilo Krajišnik. Bilo je to prije nego je Skupština BiH 25. januara 1992. godine donijela odluku kako će se održati referendum o nezavisnosti BiH. Vlada BiH u Sarajevu proglasila je srpski referendum i odluku nevažećom i neustavnom.
Bosanski Srbi su se u političkom smislu počeli organizirati 24. oktobra 1991. godine, kada su osnovali Skupštinu srpskog naroda u BiH. 21. novembra 1991. godine skupština je objavila da sve općine, mjesne zajednice i naseljena mjesta gdje je više od pedeset posto stanovnika glasalo da BiH ostane u Jugoslaviji, postaju dijelom "srpskih autonomnih oblasti".
Republika Srpska Bosna i Hercegovina proglašena je 9. januara 1992. godine, dok je 28. februara donijet Ustav Republike Srpske Bosne i Hercegovine, u kojem je pisalo da teritorij ove republike obuhvaća srpske autonomne oblasti, općine i druge srpske etničke entitete u Bosni i Hercegovini. Republika je proglašena dijelom jugoslavenske federalne države.
Potom je uslijedilo proglašenje tzv. Hrvatske zajednice Središnje Bosne 27. januara 1992. godine. U srpskom slučaju, stvaranje autonomnih oblasti je bilo prenošenje recepta pobune iz Hrvatske na bosanskohercegovačku teritoriju.
U dijelovima zemlje gdje je osvojio većinu glasova, a time i mandata, SDS je postojeći državno-upravni aparat podrediosvojim ciljevima i te općine su mu služile kao baza za dalje ratne pripreme. Tamo gdje nije osvojio većinu, SDS je počeo planirati stvaranje tzv. srpskih opština, što je odgovaralo njihovoj viziji nacionalne podjele, u kojem bi bile stvorene posebne institucije samo za Srbe, piše Historija.
