Spontani nacionalni ustanak koji je počeo na današnji dan 1956. godine u Mađarskoj mučki su ugušili sovjetski tenkovi i trupe svega dvanaest dana kasnije. Hiljade Mađara je ubijeno i ranjeno, a skoro četvrt miliona Mađara je pobjeglo iz zemlje.
Problemi u Mađarskoj počeli su u oktobru 1956. godine, kada su hiljade demonstranata izašle na ulice tražeći demokratskiji politički sistem i slobodu od sovjetskog ugnjetavanja. Kao odgovor, zvaničnici Komunističke partije imenovali su Imrea Nagya, bivšeg premijera koji je otpušten iz stranke zbog kritike staljinističke politike, za novog premijera.
Nagy je pokušao da obnovi mir i zatražio je od Sovjeta da povuku svoje trupe. Sovjeti su to učinili, ali je Nagy tada pokušao da unaprijedi mađarsku pobunu ukidanjem jednopartijske vladavine. Također je najavio da se Mađarska povlači iz Varšavskog pakta (ekvivalent NATO-a u sovjetskom bloku).
Dana 4. novembra 1956. godine, sovjetski tenkovi su ušli u Budimpeštu kako bi jednom za svagda ugušili nacionalni ustanak. Izbile su žestoke ulične borbe, ali velika moć Sovjeta osigurala im je pobjedu.
iako je tvrdio da vlada drži stvari pod kontrolom Nagy je zatražio azil u jugoslovenskoj ambasadi u Budimpešti. Ubrzo nakon toga je uhvaćen a pogubljen je dvije godine kasnije. Njegov bivši kolega János Kádár, koji je tajno prebačen iz Moskve u grad Solnok, 60 milja jugoistočno od glavnog grada, bio je spreman da preuzme vlast uz podršku Moskve.
Sovjetska akcija zaprepastila je mnoge ljude na Zapadu. Sovjetski lider Nikita Hruščov obećao je povlačenje od staljinističke politike i represije iz prošlosti, ali nasilne akcije u Budimpešti sugerirale su drugačije. Procjenjuje se da je poginulo 2.500 Mađara, a još 200.000 je pobjeglo kao izbjeglice. Sporadični oružani otpor, štrajkovi i masovna hapšenja nastavljeni su mjesecima nakon toga, uzrokujući značajan ekonomski poremećaj.
Neaktivnost Sjedinjenih Država naljutila je i frustrirala mnoge Mađare. U to vrijeme, otprilike 30.000 mađarskih izbjeglica imalo je dozvolu da uđu u Sjedinjene Države. Ipak, dok su se sovjetski tenkovi obrušili na demonstrante, Sjedinjene Države nisu učinile ništa osim davanja javnih izjava saosjećanja za njihovu nevolju.
