U vrijeme Hladnoga rata, koji su zvanično do pada Berlinskog zida i raspada SSSR-a specijalnim sredstvima vodile Amerika i Rusija, šah je imao posebnu ulogu. Svjetskom šahovskom scenom tada su vladali sovjetski velemajstori, kojima šah nije bio samo takmičenje nego i projekat iza kojeg je stajala i država i ideologija.

Na današnji dan 1972. godine desilo se pravo malo čudo – u „meču stoljeća“ američki šahista Robert Fischer pobijedio je sovjetskog velemajstora Borisa Spaskog i postao svjetski šampion. Ranije Fischerove pobjede nad sovjetskim velemajstorima bile su monumentalan udarac za SSSR, koji je odjeknuo na najvišim nivoima Komunističke partije. Usamljeni i samostalni američki šahovski šampion, koji je usavršio svoju igru ​​proučavajući sovjetske i druge strane šahovske časopise, slomio je sve vrhunske sovjetske igrače.

Fischer je optužio sovjetske igrače da se dogovaraju tokom šahovskih turnira kako bi osigurali da Sovjet uvijek bude na vrhu. Za razliku od danas kada svaki šahista brine o svojoj karijeri, Komunistička partija Sovjetskog saveza bi sovjetskim velemajstorima rekla da je titula stvar nacionalnog  – a ne ličnog interesa – i da moraju podržati, na bilo koji način, sovjetskog igrača koji se bori za to. To je značilo dijeljenje, bez nadoknade, njihove pripreme za šahovske partije i analizu potencijalnih stranih protivnika (kao što je Fischer) i pomaganje u treniranju za titulu.

Tri godine kasnije Fischer je trebao braniti titulu od Anatolija Karpova, ali se sovjetska i američka strana nisu mogle dogovoriti oko uslova za održavanje meča.

Fischer je, kao branilac titule, pokušao nametnuti nova pravila prije meča. Nova pravila su se pokazala neprihvatljivima za Sovjete i većinu FIDE, koja je i sama bila duboko podijeljena po tom pitanju. Na kraju, dok su mnogi posmatrači sumnjali da bi Karpov mogao osvojiti titulu u meču, sovjetske vlasti su se rado usprotivile Fišerovim predloženim promjenama.

Nakon što je Fischer odbio da igra meč za titulu na osnovu starih pravila, Svjetska šahovska federacija mu je oduzela titulu u korist Karpova.

Tako je Karpov 1975. godine bez meča postao novi svjetski šahovski šampion, koji je u u Sovjetskom savezu dočekan kao nacionalni heroj.