Rat u Bosni i Hercegovini bio je još u aprilu 1992. godine proglašen među njenim stanovništvom, a u nekim dijelovima džave, kao što su Posavina i Južna Hercegovina, ratni sukobi počeli su i ranije. Ratno stanje ozvaničeno je 20. juna 1992. godine. Po nekim historijskim tumačenjima, rat je zapravo trajao od napada na Bijeljinu 1. aprila 1992. godine pa do 14. decembra 1995. godine, nakon čega je 21. novembra 1995. godine potpisan Dejtonski mirovni sporazum označivši njegov kraj.
Predsjedništvo Republike Bosne i Hercegovine, s rahmetli Alijom Izetbegovićem na čelu, proglasilo je 20. juna 1992. godine ratno stanje, opću mobilizaciju i radnu obavezu za sve vojno i radno sposobne građane Bosne i Hercegovine, a kao agresori u tom trenutku imenovani su Srbija, Crna Gora, bivša Jugoslovenska narodna armija i ekstremisti SDS-a, koji su predvodili srbo-četničke paravojne formacije.
Međunarodni sud pravde zaključio je 21. februara 2007. godine da je ovaj rat imao međunarodni karakter, te da nije bio unutardržavni, građanski sukob.
U gotovo četiri godine rata stradalo više od stotinu hiljada ljudi, a više od dva miliona njih bilo je raseljeno.
Nakon granatiranja artiljerijskim i raketnim projektilima s položaja Vojske Republike srpske, na današnji dan, 20. juna 1992, godine izgorjeli su neboderi “Oslobođenja” u Sarajevu.
