Kralj Kastilje i Leona, Alfonso X ostao je nekoliko godina paraliziran nakon poražavajućeg poraza od Almohada u Bici kod Alafrcosa 1195. godine pa nije poduzimao ništa protiv Maora. U tom periodu se sprijateljio Sa nadbiuskupom Toleda, Rodrigom Jimenezom kojeg je takođe tištila muslimanska pobjeda nad kršćanima.
Svojim vezama i uticajem uspio je da papa Inocent III objavi Križarski rat protiv njih, a dobio je podršku i od nekoliko francuskih biskupa pa su se u prioljeće 1212. u Toledu već počele okupljati grupe francuskih viteza i templara.
Nakon nekog vremena okupljeni Križari su krenuli ka jugu, ojačani trupama Aragona, Kastilje i Portugala. Brzo su zauzete dvije maorske utvrde ali ti uspjesi nisu bili dovoljni većini pristiglih stranih vitezova. Zbog ekstremnbih vrućina i teškog terena odustali su ali su ih brzo zamijenile trupe pristigle iz navare.
Pradedo Halife Muhammeda al-Nasira (oko 1181–1213) pomogao je u osvajanju velikih dijelova Magreba. Kao njegov nasljednik uspostavio je svjetovnu vladavinu Almohada. Njegov je dedo osvojio jug Iberijskog poluotoka. A njegov je otac čak uspio potisnuti njihove kršćanske vladare daleko na sjever.
Nakon stupanja na dužnost 1199. godine, Al-Nasir se suočio s teškim zadatkom nastavka ove tradicije. Teškim, jer se na teritoriji današnjeg Tunisa carstvo Almohad sve češće moralo braniti od nastraja konkurencije. A u Evropi, u Al-Andalu, lokalni guverneri su krenuli u akcije za preuzimanje veće autonomije ili čak nezavisnosti. Time je odbrambeni front protiv kršćana dobio pukotine.
Sam naslov halifa bio je samo djelomično dovoljan za legitimaciju. Sin kršćanske ljubavnice Al-Nasir je imao crvenu kosu i plave oči. Patio je od govorne smetnje i zbog toga je bio uglavnom šutljiv a to je slabo uticalo na jačanje njegove karizme. A nju je imao njegov protivnik Rodrigo Jiménez de Rada, nadbiskup Toleda, ne samo važan historičar i graditelj, već i aktivan političar.
Neumorno je radio na stvaranju kršćanskog saveza kako bi dao novi zamah Reconquisti iz Iberije.
Godine 1211. Al-Nasir je prešao s velikom vojskom od Maroka do Al-Andalusa. Čekali su ga brojni vitezovi iz Francuske i Italije. Najveći kontingent se okupio u blizini Toleda početkom maja 1212.
Najveća bitka vođena je 16. jula kod Las Navas de Tolosa u sjevernoj Andaluziji a muslimanski autori nazvali su je "al-iqab". Razni izvori govore o stotinama hiljada boraca. Ali zapravo je kršćana bilo samo 14 hiljada a oko Al-Nasira je bilo oko 25.000 boraca.
Al-Nasir se pouzdao u svoju superiornu vojsku, posebno nakon što su njegovi strijelci nanijeli velike gubitke kršćanima. Ali uslijedio je napad oklopnjaka koji je donio prekretnicu na frontu jer su im se njihovi protivnici ubrzo dali u bijeg.
Širi efekti muslimanskog poraza postali su vidljivi tek nakon 1232. godine, kada se Almohadski halifat raspao zbog međusobnih svađa pa su preostale maorske enklave ubrzo počele padati jedna za drugom pod navalom Rekonkviste.
