Često se može čuti da je golem udio orijentalizama u leksičkom sistemu bosanskog jezika. Ogroman broj tih leksema često nije leksikografski razvrstan u općeupotrebnu leksiku, ili je pak riječ o tome da neke takve riječi bivaju okarakterizirane kao sloj leksema koje se kategoriziraju prema raznovrsnim leksikografskim kriterijima u jedinice koje spadaju u pasivni sloj jezika, ili pripadaju razgovornom stilu, žargonskom jeziku, leksičkim dijalektizmima ili lokalizmima, pa i provincijalizmima i sl.

Jedna od takvih riječi koja ima “sporan” leksikografski status i koja ne bi mogla biti u kategoriji tzv. standardiziranih leksema jeste i hampa. Ova leksema najčešće se u razgovornom stilu savremenog jezika pojavljuje u sklopu frazeološke jedinice “dići, dizati, praviti, napraviti hampu”, što znači “napadati koga, najčešće verbalno, uz viku, galamu, klicanje”.

U frazeološkim jedinicima riječi dobijaju novo, figurativno ili preneseno značenje, pa se stoga u leksikografskim opisima obično navode primjeri pomjeranja značenja uz moguću natukničku odrednicu o grananju značenja.

Kad je riječ o porijeklu ove lekseme, Škaljić upućuju na perzijsku provenijenciju, gdje se ova leksema odnosi na “saputnika, prijatelja, sudruga”, izvedena iz perzijskog veznika hem i imenice pa, pay, što znači “noga” – (hempa), dok je još u turskom, u obliku hampa, značila “pomagač”, odakle je prešla u bosanski.

U bosanskom je, opet, ova riječ dobila nova prenesena značenja – 1. čopor, gomila; 2. galama, halabuka, vika, iako bi sasvim opravdano trebalo stajati i značenje “pomagača”. Valja spomenuti da je promjena značenja zabilježena u književnojezičkoj praksi usmene poetske provenijencije, gdje je dekomponirani izraz “hampu učiniti” značilo pomoć, podršku, a što je povezano s perzijskom osnovom značenja “prijatelja, pomagača, saputnika”, što je očito obuhvatilo kategoriju skupine kao pomagača u nekoj raboti, a gdje je skupina, gomila, grupa, tu je i hampa, tj. galama, vika, graja, da bi se sve to kasnije razvilo u figurativno značenje verbalnog napada, pa i osude, optužbe. Čudni su razvojni putevi značenja riječi.

U vremenima kada se u društvu dešavaju intenzivni patosociološki procesi, potrebno je makar dići hampu ili halabuku. No, pitanje je hoće li od toga biti fajde, hoće li “piti vode”.